სიცოცხლე ძვირფასი და ერთადერთი სიკეთეა,ხოლო ჩვენ უაზროდ ვხარჯავთ მას,გვავიწყდება მისი ხანმოკლეობა.ჩვენ ან სევდით ვუყურებთ წარსულს,ან ველოდებიტ მომავალს,თითქოს უნდა დაიწყოს ნამდვილი ცხოვრება.აწმყო კი,ანუ ის,რაც არის ჩვენი ცხოვრება,მიდის ამ უნაყოფო სინანულსა და ოცნებაში.
სხვა ადამიანთა აზრი ჩვენს შესახებ არის სარკე,რომლის წინაც ყველა პოზიორობს.ადამიანი თავს აჩვენებს ისეთად,როგორიც მას უნდა იყოს,სურს,რომ იგი ასეთი დაინახონ.ნამდვილი სახე კი ისეთი,როგორიც ის არის სინამდვილეში უცნობია ყველასთვის,თვით საკუთარი თავისთვისაც კი.იგი ცხოვრობს და მოქმედებს როგორც გამოგონილი და გალამაზებული ფიგურა.ლტოლვა მოტყუებისაკენ იმდენად დიდია,რომ ადამიანი მსხვერპლად ეწირება მას,ამახინჯებს თავის თავსაც კი-ერთადერთს და განუმეორებელს.სამაგიეროდ,გვატყვევებს შეხვედრა ადამიანებთა
... კითხვის გაგრძელება »
