ერთი აფთიაქარი დიდი ურწმუნო ვინმე გახლდათ. არც ღმერთი სწამდა და არც ხატი. სად არის ღმერთი? ღმერთი რომ იყოს... ხშირად იტყოდა ხოლმე. მორწმუნეები რომელთაც იცოდნენ აფთიაქარის განწყობა, ერიდებოდნენ, მაგრამ რა ექნათ, ზოგჯერ წამლები სჭირდებოდათ და მიდიოდნენ მასთან. ისინი ხშირად იკრიბებოდნენ აფთიაქის ახლოს და ღმერთის შესახებ საუბრობდნენ. ცდილობდნენ პროვიზორიის ყურადღება მიეპყროთ, მასზე გავლენა მოეხდინათ და მის სულში ქრისტეს სიყვარული აღენთოთ. მორწმუნეთა სცდას შედეგი არ მოჰყოლია. პირიქით, აფთიაქარი რამდენჯერმე მივიდა მათთან და ქრისტესა და ეკლესიაზე საუბარი აუკრძალა.
ერთ დღეს აფთიაქში ათი წლის გოგონა შევიდა, მას ერთ ხელში რეცეპტი ეკავა, მეორეში ფული. ძია, დედა გამიხდა ავად, წამალი მინდა... აფთიაქარმა ამ დროს ფანჯრიდან დაინახა ქუჩის მეორე მხარეს მორწმუნეები იკრიბებ
... კითხვის გაგრძელება »
